Ben bir şarapseverim. Öyle şaraptan “çok iyi anlıyor”, uzman edasıyla “tadım tadım tadıyor” pozlarıyla hareket etmem. Damağımda güzel bir tat bırakan bütün şaraplar benim için güzeldir. Her ne kadar en kötü şekilde dahi saklanmış olan adakarasına bayılsam da sirkeleşmemiş her üzüm sıvısı benim için lezizdir. Şarabın belli kalite koşullarını yerine getirdikten sonra kazandığı insani yorumlara dayalı nitelemeler tamamen görecelidir. Kimse belli şarapları kötü, bellilerini de çok iyi olsun diye üretmiyor. Hedef hep aynı. İyi olanı keyifli şekilde paylaşabilmek.
Kalıplardan çıkıp da her şaraba eşit uzaklıkta durmaya başladıktan sonra aldığım tatların çok değiştiğini, yaptığım paylaşımların ne güzel derecelerde olduğunu son on yıldır iyice fark ettim. Peki öyleyse bu farlılıkları “zamana nasıl taşıyacağım”, “anların resmini nasıl çekeceğim” derdine düştüm. Yöntemim, içtiğim şarapların mantarlarını saklamak şeklinde oldu. Şarapevlerinin dekorları olan şişe mantarları, benim stoklarımda, üzerine yer, tarih ve kimlerle içildiğine dair notlar yazılmış olarak yer alıyor. 1998 yılından beri yaptığım bu iş, bugün kutu kutu birikmiş mantarlarıma baktığımda beni öyle muhteşem bir yolculuğa çıkartıyor ki; inanın o içtiğim şarapların tadı kat kat mükemmelleşiyor. Böyle olunca da şarap konusunda ukalalık etmeye halim kalmıyor, aldığım zevk, yediğim yemekler, soframı paylaştığım dostlar, ışığa tuttuğumda gözümü şenlendiren kırmızılar, bana hep gündüzü daha doğrusu gün batımını çağrıştıran beyazlar, hepsini bir bütün kabul ediyorum. Zamanda yolculuğuma mantarlarımı saklayarak devam ediyorum. Onlar benim şarap ömrümün kilometre taşları. Şişemin mantarları.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder