Birçok kereler para olayını sorgulamışımdır. İnsanların, paranın fazlasıyla nasıl mutlu olabildiğini, mutlu olabilseler bile nasıl huzurlu olabildiklerini anlamadığımı her fırsatta çevremdekilerle paylaşmış, tartışmışımdır. Birilerine yararlı olmadığı, başka yaşamları da rahatlatmadığı ve mutlu kılmadığı sürece kendi özgün hayatımıza katılan fazlalıkların değersizliğinden dem vurmuşumdur. Bu konuda yeterince terbiye edilmiş bir insan olduğumu düşünüyordum ki terbiye olmadığım bir konu varmış. O da sağlık.
Eh ne yapayım, yüce Mevla’m çok fazla olmasa da ortanın üzerinde dayanıklı ve sağlıklı bir beden nasip etmiş bana. Bunda, her uyduruk şey için hekim hekim dolaşmak gibi sapık bir ruh halimin olmaması da büyük etkendir. Yine en ufak bir olayda avuç avuç ilaçları mideme indirmemek, çok gerekmedikçe antibiyotiklere saldırmamak, genelde olayı seyrine bırakmak ve tahammül etmek gibi disiplinler de önemli özelliklerimdendir.
Durum böyle olunca, ciddi bir rahatsızlık ortaya çıktığında ne yapacağım ve nasıl tepkiler göstereceğim hususunda tarihe geçecek bir çaylaktım ve bu deneyimsizlik ilginç sürprizlerle yüz yüze bıraktı beni.
41 yaşımdaydım. Saydım - hayatımda sadece beş ana sebepten toplam dokuz kere doktora gitmişim. Hiç ameliyat olmamış, genel anesteziye maruz kalmamışım. Kalçamdan beş yaşımda bir kere olduğum iğneden bir daha hiç olmamışım. Serum hiç almamışım. Bu geçmişle doktor karşısındayım. Adam sorar ben “bilmiyorum” yanıtlarını veririm. Bilinmeyen bir karakter, bir tıp serüveniyim. Ama ortada olan bir gerçek var ki yaklaşık iki yıldır canıma okuyan ve hayatımı cehenneme çeviren rahatsızlığımdan kurtulmam şart! Bir de sağlığın birinci mutluluk şartı olduğuna ilişkin terbiyenin artık bana çalınması kaçınılmaz.
Evet çok zahmetli yaşadığım bu süreç bana gereken dersi vermiştir. Hem duygusal anlamda hem de fiziksel olarak kendimle ilgili birçok gerçeğim açığa çıkmıştır, ağzımın payını da bir güzel almış bulunmaktayımdır. Uzun süre devam eden sıkıntı ve sorunlar sonucu anladım ki dünyada sağlıktan daha değerli bir şey yok. Yine dünyada tıp bilimi ile uğraşmaktan daha erdemli ve huzur veren iş yok. Kapitalist sistemin tüketen zihniyetinden mümkün olduğunca uzak kalabilmeyi başka meslek kollarında sağlamak bence pek mümkün değil. Sağlık sektörünün, bu çarkların ezen dişlerine çekilmesi an meselesi olmasına rağmen şansı her zaman için daha fazla, daha temiz kalabilir uzun yıllar - kısacası ihtimal daha yüksek! Hiç değilse benim meslek kolumun 3G denen bir manyaklık nedeniyle dünyayı bir anda ıskartaya çıkacak yüz milyonlarca cep telefonu çöpü ile kirletmiyor, %75’i gereksiz şarlatanlıklara hizmet edecek bu yeni teknoloji ile radyasyonun ultra zararlı etkileriyle dünyayı sarıp sarmalamıyor. Ortalığı bu teknoloji ile haşır neşir olacak parayı bulamadığı, arkadaşlarına hava atamadığı için yoksulluğuna lanet okuyan aşağılık kompleksine kapılmış mutsuz insanlarla doldurmuyor. Aksine mutluluk resminin tuvali olan sağlık konusunda insanların mutluluğuna çalışıyor TIP ve doktorlar. Sağolsunlar varolsunlar.
Konuyu dağıtmadan sadede gelelim. Hayatta her geçen gün yeni bir ders - yaşanmamış şeyler için yeni bir fırsat bizim için. Yine değer yargılarımızı sorgulamak için de yepyeni şanslara sahibiz. Olgunlaşma anlamında bu şans ve fırsatları kaçırmamalı, dikkatle içine girmeliyiz. Ben sağlığımı tekrar kazanıyorum, her geçen gün biraz daha keyfim yerine geliyor. Eski günlerime hiç değilse bundan iki yıl önceki halime döneceğim zamanı iple çekiyorum. O zamanlar bana sorsaydınız benden dertlisi yoktu. Şimdi ise bakış açım daha farklı; meğer ne keyifli ve huzurluymuşum diyorum. Öte yandan sabırla bekliyor, umudumu kaybetmiyorum. Bir daha sağlığımla sınanmak istemiyorum. Parayı kazanmak isteğimizin ve tercihlerimizin iradesinde, sağlık ise başka başka yerlerde. Herkese sağlıklı günler diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder