Tam 41,5 yıldır bir engelli ile yaşıyorum. Bu “engelli” lafı
yeni çıktı biliyorsunuz: Durumu yumuşatmak, olayın vehametini perdelemek,
insanı rahatlatmak için iyi bir yöntem olsa da sonuç değişmiyor. Özürlü sözcüğü
de bence hiç üzmüyor, yıpratmıyor, bunu bilesiniz ve kısacası
KULLANABİLİRSİNİZ. Ben olsam “yetersiz” demeyi de uygun görürdüm ama
boşverelim.
Kapsam açısından düşününce:
“Özürlü”; bir anlamda yanlış, hatalı gibi düşünülmeli; bir
şeyler hatalı olmuş, yanlış eşleşmiş, görevini başaramıyor gibi adledilebilir.
“Engelli”; belli donanımlarını kaybetmiş bu nedenle o
donanımla yerine getirebileceği faaliyetleri yapamayan akla gelebilir.
“Yetersiz”; donanımı var ancak makine mükemmel ama çalışmıyor,
işlevler eksik, yetersiz, başarısız şeklinde anlaşılabilir.
Benim deneyimim zeka yetersizliği üzerine, özürlülükten
kaynaklanan yetersiz olma hali. Fiziki bakımdan kusursuz bir beyin, ancak
iletişim aksaklıkları var ve bu nedenle çalışması sorunlu, tam randımanlı değil
ve sonuçta da tüm yaşamsal faaliyetleri yetersiz bir insan üzerinden oluştu.
