Mutluluk (26 kasım 2018)

Mutluluğun formülü çok basit. Ortada öyle kafa patlatacak, bin bir zorlukla başarılacak bir şeyler yok. Aslında hayata nasıl başladığınızla son derece doğru orantılı, ilintili.

Düşündüm

Birkaç gündür yoğunlukla düşünüyorum ki; “ben mutlu biri miyim” diye.

Dün karar verdim, üzerinden 24 saati de geçirdim baktım bir değişiklik yok kararımı verdim: MUTLUYUM!

Nasıl mı?

Hayatı algılamaya, fark etmeye başladığımda çok mutsuz bir başlangıç yaptığımı keşfettim. Evet oldukça mutsuz bir başlangıç oldu benim için. Ondan sonra yaşadıklarımın hepsi hep yukarıda kaldı asla bunun altına inemedi… En azılı sevimsizlikler, dibe vuruşlar, dertler, kederler vs. hiçbiri bunu ezemedi. Sürekli mutluluk hali diye psikolojik ve travmatik bir tanım vardır ya işte aslında o durum mevcut sanırım bende ve bu HARİKA, çok da rahatlatıcı. Kendimi mutlu olduğum kadar çok da ŞANSLI kabul ediyorum. 40 yıldır vaziyet bu minvalde ilerliyor! Bir kere çok cesaret verici, CESURSUNUZ, her türlü felaketi soğukkanlı karşılamanızı da sağlıyor, TAŞ GİBİSİNİZ. Her zaman ikinci bir yol birden beliriveriyor. Referans noktanız müthiş çünkü

Şu ana kadar olmadığı gibi bundan sonra da “beni mutsuz edecek tek şey olmayacaktır” adım gibi eminim. Fark ettiğim üzere gayet rahat ve pervasız yaşıyorum, hiçbir şeyi dert etmiyorum etsem bile biraz sonra unutuyorum, aklıma bile gelmiyor. İşsiz kaldım, parasız kaldım, bütünlemeye kaldım, terk edildim, terk ettim, ailemde büyük hastalıklar yaşandı, çok sevdiklerimi en olmadık zamanlarda kaybettim (ki beni en çok üzenlerdir) ama yine de aşağılara indiremedi ruh halimi. Bunu duygusuzlukla, umarsızlıkla karıştırmayın asla değil, aynı şey değil.

Yaşam çok basit, aklınızı alacak kadar basit hem de, onunla didişmek ise yaptığınız en aptalca şey ve varacağınız bir nokta da yok. Bunu hımbıllıkla karıştırmayalım ama! Hımbıl bir insan değilim asla. Çok yaramazım ne yalan söyleyeyim, hiç rahat durmam, haylazlıklarım oldukça fazla... bir o kadar da terbiyesizim, üstüne utanmaz da oldum. Asla saygısız, onursuz, ahlaksız değil ama! Ancak bazılarının dertlerine gülüp geçmiyor da değilim.

A bu arada HIRS denen şey yok bende, aşısı olsa yaptıracağım ama yok işte. Hırs olmayınca bazı şeyler zaten çorap söküğü gibi ilerliyor, maddi hırslar, maddesel hırslar hayatı zehir ediyor, bunu da bilesiniz isterim. “Azıcık aşım dertsiz başım”, “bir lokma bir hırka” felsefesinden daha güzel bir şey yok.

Sevdiğiniz insanlarla, sevdiğiniz ortamlarda, sessiz ve huzurlu ve karşılıklı paylaşımlar içinde olabiliyorsanız bu ne büyük mutluluktur bilesiniz. PAYLAŞMAK! Bu da önemli…

Velhasılı olay bu kadar basit… biri yüzünüze baktığında orada “huzur bulmalı”, bulaştırmalısınız huzuru sevinci insanlara. Güzel olmayın bu hiç önemli değil… HUZURLU OLSUN yüzünüz, gözünüz, eliniz… üzerinize giyin mutluluğu bir daha da çıkartmayın. ÇOK BASİT ÇOK!

not: Yarım yüzyıldır dünyadayım, gençlere örnek olsun istedim yaşadıklarım, öğüdüm olsun bunlar. Yazılı kayıtlı hale getirmek lazım.